amigos en los yermos

9 de septiembre de 2009

magia interior



¿Quién no conoce a Harry Potter?
Un mundo paralelo al nuestro con mucha magia...tanta, tanta como en el nuestro.
poco a poco recuperamos pócimas tan antiguas como las arcas de mi granero: sopa de órtigas para fortalecer, vizcodas para el corazón, azarollas para cortar la diarrea..etc todo mágico. Los encantamientos funcionan menos, a lo mejor no encontramos la varita adecuada o es que nos falta fe en la magia, o sea, en nosotros mismos. Unos magos somos más poderosos que otros que aún no se han dado cuenta de la magia que tienen dentro. Todos puede que seamos un poco Harry Potter
Neus.

9 comentarios:

Joana dijo...

No la busques, tu ja la tens, sols has d'utilitzarla i quan més millor.

Joana dijo...

Ja tens una altra seguidora, qui serà? Jo ho tinc molt clar, je,je

Joana dijo...

Com continues amb dedicatòries com la que has escrit, dels meus ja no sortiran llagrimetes, no. Crec que estàs a punt de fer que brolle la pantada més gran de la història.
7milb7s

Neus dijo...

Es lo que hi ha. Es lo que senc. mil petonets

Tyrma dijo...

¿ Eres conocedora de la tuaya, Neus?.
Desde el otro lado de la pantalla se intuye, créeme.

Me llama la atención el comentario que haces en la presentación del blog...otro niño me hizo una reflexión parecida hace unos años. Soís seres "bajitos"( expesión cariñosa y usual en mi)a los que nosotros, adultos maduros y consecuentes no siempre otorgamos la importancia debida. Olvidamos con frecuencia que pensais mucho y bien, y que en vuestro mundo existen problemas de compleja resolución para vuestra corta edad.

Con tu permiso, felicito a tus padres por la encomiable labor de la que sin duda eres fruto.

Ya tienes otra seguidora que te visitará cada día.

Besos.

Toni McTonighan dijo...

Hola Neus,
yo también fui un niño con mucha imaginación. La gente me decía que no estaba en contacto con la realidad, que lo que soñaba,nunca sería posible. Que estaba en la nubes y que mi mundo no era de este. Pero yo seguía en el empeño de hacer realidad mis sueños. De utilizar mi magia interior.
Luego, me di cuenta, que muchos de aquellos que no me animaban a seguir e, incluso, me desanimaban y me pedían que renunciara a mis ideas, eran, en realidad, antigüos niños perdidos. Personas a las que de pequeños les habían dicho lo mismo y habían acabado hundidos en la monotonía y la desidia. Ellos no habían tenido otro aprendizaje en su vida e, inconscientemente, estaban repitiendo los frustrantes patrones de comportamiento.
Intenté no perder esa ilusión. Seguir haciendo las cosas que me hacían sentir bien y buscar estímulos nuevos que la vida me iba ofreciendo.
Ahora tengo 40 años, me he podido dedicar a lo que quería: ser pintor; tengo dos niños preciosos y vivo arriba de una montaña. Todo esto fueron sueños que se hicieron realidad y hacen que mi mente se expanda agradecida y feliz.
La vida está para realizar tus sueños. Piensa y haz. No te arrepentirás más de algo, que de lo que no hiciste. Quiere y disfruta de tu gente, de todo lo que te rodea: personas, animales, cosas, lugares, pensamientos, ideas, etc..
La materia prima de nuestra energía es la ilusión y te deseo mucha alegría y bienestar comprometido. Construye tu mundo: es posible.

Un besote

Unknown dijo...

Hola Neus...ya estoy aqui,ando tan liado con mis cosicas...me ha gustado mucho lo que leido esta noche...yo sueño despierto y cuando duermo.......jejeje!!! besos.

Anónimo dijo...

Hello. Great job. I didn't expect this using a Wednesday. This is a great story. Thanks!

Anónimo dijo...

Hello. And Bye.