amigos en los yermos

22 de octubre de 2009

Todos tenemos un mini yo 2




Cuando ya me había alejado algo, nos paramos otra vez.
- Es muy raro todo esto - le dije- ¿qué quieres de mi?
- Hemos venido durante muchos años muchas magias a ver a los niños, las magias vivimos de la imaginación y cada vez conforme pasan los años, las estrellas brillan menos. Somos una por cada persona que existe o ha existido pero cada vez somos más pocas para juntarnos, que es lo que nos gusta, y no podemos vivir mucho tiempo las que últimamente nacemos, porque los niños se quedan muy pronto sin imaginación. Sin embargo siguen existiendo magias de gente que ya no está en este mundo hace mucho tiempo, pero su magia era tan grande que sigue brillando como el primer día.
- ¿Y yo qué puedo hacer?¿en qué puedo ayudar ?
- Los niños ahora prefieren las consolas, la televisión, ya no juegan a contar historias y sus padres les ponen música relajante para dormir, en vez de contarles cuentos. La imaginación se va apagando igual que su mágia hasta que no puede brillar porque existen otros sentimientos que apagan la ilusión y se olvidan de tener imaginación. Si un día queda tan poca magia en el mundo, no podremos unirnos para formar estrellas y el cielo se apagará.
- Pues yo te ayudaré, ya lo verás. Aunque es difícil porque niños en el mundo, hay muchos.
- ¡Qué bien! otro día vendré a verte.
Y desapareció muy contenta entre las raíces de un árbol.
Continuará...

2 comentarios:

Joana dijo...

Per a que la teua màgia no s'apague mai i brille com ha fet fins ara, Neus.
Vaig a continuar amb la lectura. m'està agradant molt.

Joana dijo...

Ah! se m'oblidava, estàs molt guapa a la foto.
7milb7s