Nuestro amigo Javier ha tenido la amabilidad de enviarme este cuento en gallego, se entiende muy bien, trata de la historia de un ratoncito casero.
El cuento forma parte de un libro de cuentos titulado "Contos de lareira para nenos e nenas". Está ilustrado con unos dibujos fantásticos, la autora de estos dibujos es una de sus hijas. No consigo publicar desde word para que salgan los dibujos, a ver si alguien me ayuda.
La lengua gallega es una de las que más me fascina, me encanta cómo suena. Se pueden descubrir otras maneras de rimar, de cantar, de escribir y sobre todo de conservar palabras antiquísimas. Recuerdo la primera vez que escuché "La charanga" de Juan Pardo y me encantó como sonaban las palabras.
Gracias a Javier esta casita, a la que dedico el tiempo que puedo, es un poco más divertida, más interesante. Y como a mi me gusta, más entrañable.
O RATO
Na casa da miña avoa
hai un rato pequeniño
que nos amosa os bigotes
cando lle botan queixiño.
Sempre está roe que roe
tal cal neno o chupetiño,
move a nariz cando come
e tamén move o rabiño.
Ten un burato pequeno
xusto donde fixo o niño
e fuxe polo burato
cando o gato fai ruído.
Hai que ver que listo é,
penso que é moi espilido,
cando se move a vasoira
sae fungando coma un tiro.
Para min que é da familia,
eu xa lle collín cariño,
non fai bruído nin dano,
gustame o animaliño.
Ás veces cóllolle o rabo,
ás veces doulle un biquiño,
faime cóxegas coas patas
ata rir coma un meniño.
Corre polo chan apresa
se se sinte perseguido
e, cando ninguén vixila,
da mesa colle o cocido.
Non é parvo o lacazán
a máis de listo é moi pillo
prefire o caldo ben quente
antes que comelo frío.
Calquer día vou collelo,
se o encontro desprevido,
e vo-lovou poñer diante
para que podades ver
que é ben certo isto que digo.
Javier